tag:blogger.com,1999:blog-28912770.post1990231653703857375..comments2023-09-19T11:52:34.890-07:00Comments on Το κλαδί της Κουκουβάγιας: Η ζήλια και οι συγγραφείς (!)ΚουκουΒάγιαhttp://www.blogger.com/profile/10664970829313492417noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-28912770.post-13266619196307044362007-10-03T19:01:00.000-07:002007-10-03T19:01:00.000-07:00Εγώ θα το πω κυνικά:Τα ζόρια μας βγάζουν "ζόρικα" ...Εγώ θα το πω κυνικά:<BR/>Τα ζόρια μας βγάζουν "ζόρικα" πράγματα, με την έννοια της ποιότητας και της έντασης των αισθημάτων.<BR/>Οι ευτυχισμένες στιγμές εξ αντικειμένου δεν μπορούν να περιγραφούν και να αποδοθούν στην ολότητά τους, γιατί η καταγραφή θα αδικήσει την πραγματικότητα.παράλληλοςhttps://www.blogger.com/profile/09728665284219198086noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28912770.post-58551635833031017742007-08-14T18:03:00.000-07:002007-08-14T18:03:00.000-07:00Θα συμφωνήσω μαζί σου, όταν τα παραπάνω είναι ειλι...Θα συμφωνήσω μαζί σου, όταν τα παραπάνω είναι ειλικρινή και όχι στιγμιαία.<BR/>Γιατί πραγματικός συνοδοιπόρος στον πόνο, δύσκολα γίνεται κάποιος.<BR/>Η θλίψη.<BR/>Κατά τα άλλα ο αγαπητός Προύστ, αναφέρεται στον έρωτα και ιδιαιτέρως στην ζήλια, αν κατάλαβα καλά.<BR/>Και ως αποτέλεσμά της, την ΄΄εκπαίδευση΄΄ του συγγραφέα.<BR/>Αλήθεια, αυτή η εγρήγορση που ελοχεύει συνεχώς, όταν βρισκόμαστε σε τέτοια κατάσταση, εκτός του ότι μας κάνει ευαίσθητους προς κάθε είδους συναίσθημα, εγείρει και την φαντασία σε υπερθετικό βαθμό.<BR/>Έχει και ο κύριος Προύστ τα δίκια του.anthrakoryxoshttps://www.blogger.com/profile/17467515274542150420noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28912770.post-57509521107965188462007-08-09T14:10:00.000-07:002007-08-09T14:10:00.000-07:00...ε λοιπόν τέτοια σχόλια μου αρέσουν πολύ! Κοίτα ......ε λοιπόν τέτοια σχόλια μου αρέσουν πολύ! <BR/>Κοίτα τώρα πως το βλέπω εγώ!<BR/>Ένα βράδυ με κάποιους φίλους βρεθήκαμε σε μια παρουσίασει βιβλίου κάποιου άλλου φιλου. Τιτλος και θέμα του βιβλίου, ένας "Θρήνος".<BR/>Όλα ήταν υπέροχα...ωστόσο ενας φίλος με ρώτησε: γιατί δεν γράφει κανείς για τη χαρά του??<BR/>Ετσι λοιπόν έψαξα για κείμενα, πεζα, ποίηση κλπ που ειχαν αντικείμενο τη χαρά, την ικανοποίηση κλπ..<BR/>Δεν βρήκα πάρα πολλά.<BR/>Βρήκα όμως αρκετά!<BR/>Και τα χάρηκα πολύ!<BR/>Γιατί τελικά έχουν δίκιο αυτοί που λένε οτι είσαι πραγματικός φίλος όταν με τους φίλους σου έχεις αναγκη να μοιραστείς χαρές!<BR/>Εχουν δίκιο που λένε που λένε οτι πραγματικοί φίλοι είναι εκείνοι που μπορούν να μοιραστούν μαζί σου τη χαρα!!!<BR/>Και να μην νιώσουν άσχημα...και να μην τσιτώσουν...απλά να χαρούν μαζί σου! Είναι δύσκολο τελικά!<BR/>Η παρηγοριά είναι πιο εύκολη, (κρύβει δύναμη αυτού που την προσφέρει) από το να βιώνεις ως συνοδοιπόρος ή έστω και ακροατής στη χαρά του άλλου!!<BR/><BR/><BR/>καλό μας ξημέρωμα χιοζιλ!!!ΚουκουΒάγιαhttps://www.blogger.com/profile/10664970829313492417noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-28912770.post-3068177839827289982007-08-09T12:56:00.000-07:002007-08-09T12:56:00.000-07:00Η αλήθεια είναι πως η τέχνη, σε όλες της τις μορφέ...Η αλήθεια είναι πως η τέχνη, σε όλες της τις μορφές, αποτελεί το καλύτερο θεραπευτικό μέσο, για να μην πω ψυχοφάρμακο. Διέξοδος σ’ ένα “κλείσιμο” που προϋπήρχε. Η αντιστροφή της πρότασης, για μένα, δεν ισχύει. <BR/>Θα έλεγα όμως πως η θλίψη είναι η κινητήριος δύναμη της τέχνης, μια και κανείς όταν είναι χαρούμενος ή ερωτευμένος και το βιώνει δεν απαρνείται τη στιγμή του για να υπηρετήσει καμμία τέχνη.xiozilhttps://www.blogger.com/profile/05081688449277070171noreply@blogger.com