26/7/09

Απομεινάρια

















Στο μπαρ της νιότης σου
ξανάρθες ήμερος,
γυμνός και μόνος σου

το «αχ» σου πίνοντας.

Ματιά ανήλιαγη,
καύτρα τρεμάμενη.
Στο απομεινάρι της
στάχτες του πάθους σου.

Τη θλίψη σου έσπειρες
σε μήτρα άγνωστη.
Πόνοι γεννήθηκαν,

κόρες που σφάζονται.

Ρυθμός στο πόδι σου
τραγούδι πένθιμο
και στο ποτήρι σου
υγρό που εκρήγνυται.

Τα χείλη ασάλευτα

και στο τασάκι σου
μνήμες να καίγονται
αγάπης που ‘σβησε.


`

Ταρατατζούμ και τσούμπαπα

`






















Είμαι ένας τόσο δα μικρός ονειροπόλος μουσικός
παραμυθάκια τραγουδώ με το ακορντεόν μου.
Γι’ αυτά που ερωτεύτηκα, για όσους με ζορίσανε
για όλους αυτούς που αγαπώ και σέρνω στο χορό μου

Με το ριγέ μπλουζάκι μου και διάθεση άλλης εποχής
βαδίζω πάντα επί σκηνής για όνειρα τραγουδάω.
Χωρίς λουστρίνι και γιακά και ύφος μπλαζέ περιωπής.
Κι αν ζόρια έχω όπως κι εσείς, δεν σας το μαρτυράω!

Ταρατατζούμ και τσούμπαπα και με κουμπάρο και παπά
ελάτε να παντρέψουμε στίχους και μελωδίες.
Αφήστε πίσω τα πικρά, απόψε έχουμε χαρά!
Και κάθε ανθρώπου τα’ άσχημα θα γίνουν κωμωδίες


Ποτέ δεν θα απολογηθώ, ούτε θα εξομολογηθώ
το πώς κρατάω το χαρτί και το μικρό μολύβι μου.
Τη δόξα δεν τη ζήλεψα, για δάφνες δεν παρακαλώ
τους στίχους μου τους σκάρωσα απλά για το χατίρι μου

Ταρατατζούμ και τσούμπαπα και με κουμπάρο και παπά
ελάτε να παντρέψουμε στίχους και μελωδίες.
Αφήστε πίσω τα πικρά, απόψε έχουμε χαρά!
Και κάθε ανθρώπου τα’ άσχημα θα γίνουν κωμωδίες




`

25/7/09

Μια ντροπαλή σταγόνα


















Μία σταγόνα ντροπαλή και κουρασμένη
άξαφνα έσταξε στου μέτωπου το πλάι.
Κύλησε κι έγειρε στη λάκα του κροτάφου.
Πάει…καταστάλαξε στους ρόζους των χειλιών σου.


Μ’ ένα φιλί λίγη απ΄ τη γεύση της μου δίνεις
κι αυτή μου φτάνει να ποτίσει όλα τα χρόνια,
αυτά που έλειπες και δίψαγε η αυγή μου
γιατί της έλειπε μια ντροπαλή σταγόνα.


`

4/7/09

"Η ΤΖΕΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ"


































Κύριοι μου καλοί, με πληρώνετε εδώ, και σας κάνω όλα τα γούστα
και μου ρίχνετε πεντάρες και σας λέω ευχαριστώ
στο φτηνό ξενοδοχείο στη φτηνή την προκυμαία
και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε, μα δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε!



Μα ένα βράδυ βουητό στο λιμάνικι όλοι λενε τι είν΄αυτό το βουητό
και αλλάζω τα σεντόνια και γελάω κι όλοι λενε «αυτή γιατί γελάει?»



Κι ένα μαύρο καράβι με 50 κανόνια στο λιμάνι έχει μπει



Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιόν θα πάρω τη νυχτιά
γιατί σε κρεβάτι απόψε δεν θα κοιμηθεί κανένας
μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφάπου δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ,
που δεν μάθατε ποια είμ΄εγώ!



Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνικι όλοι λένε "τι΄ν’ αυτό το ουρλιαχτό"
και ορμάω στο παράθυρο με γέλια κι όλοι λεν "τι πανηγυρίζει?"



Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά



Κύριοι μου καλοί τώρα πια δεν γελάτε τώρα η πόλη έχει γκρεμιστεί
κι όλα τα βρωμόσπιτα σας τα γκρέμισαν σε μια νύχτα
απομένει μονάχα το μπορντέλο τούτο δω κι απορείτε γιατί τ΄αφησαν αυτό!



Μόνο το μπορντέλο στέκει όρθιο στη πόληκαι ρωτάτε "ποιος να έμενε εδώ?"
και θα βγω στην πόρτα εγώ σαν ξημερώσει και θα πουν "γι΄αυτήν ήτανε λοιπόν!"



Και το μαύρο καράβι τη σημαία σηκώνει να με υποδεχτεί

Και κοντά μεσημέρι, εκατό μαύροι άντρες βγαίνουν από το καράβι και σας πιάνουν,
και θα δέσουν μ' αλυσίδες όποιον είχα πελάτη
και δεμένους μ' αλυσίδες θα σας φέρουνε μπροστά μου.
Και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω και θα ρωτούν εμένα ποιανού κεφάλι θέλω!

Κι όταν θα χτυπάει μεσημέρι στο λιμάνι θα ρωτάτε « ποιος θα κρεμαστεί?».
Και θ' ακούσετε ν' αποφασίζω: ΟΛΟΙ!!
Κι απάνω στα κεφάλια σας θα πω: ΕΤΣΙ!!


Και το μαύρο καράβι τα πανιά του ανοίγει και με παίρνει μακριά.



-Φωτογραφίες από την μουσικοθεατρική παράσταση στο ΙΜΑΡΕΤ της Καβάλας, Απρίλιος 2009-