10/8/08

To πορτοκαλί κασκόλ



Αυτό ήταν.
Τελειώνει όπου να ‘ναι κι αυτό το καλοκαίρι.
Και έβρεξε και δρόσισε και φύσηξε σήμερα!
Το φθινόπωρο κοντεύει…και να ‘ξερε πόσο το λατρεύω!
Μαζί και τις μυρωδιές του και τα χρώματα.
Και το χώμα το υγρό με τις φρέσκες πρασινάδες.
Τις λεύκες με τα καινούρια φύλλα και τα ουράνια τόξα να ζωγραφίζουν κύκλους πάνω στα σύννεφα τα άσπρα, τα κατάλευκα.
Το χάρτινο ψάρι στην αυλή της κυρα Βούλας, με την ουρά-μύλο, στριφογυρνάει σαν τρελό απ’ τον αέρα και ο Άρης, ο μικρός σκυλάκος που φέρανε προχθές, τρέχει χοροπηδώντας γύρω-γύρω να την προφτάσει. Τρέξε Άρη, τρέξε να μεγαλώσεις αγόρι μου. Να γίνεις σκύλος μεγάλος και φύλακας σωστός. Μας περιμένει χειμώνας!
Φθινόπωρο!
Να κι ο Κοσμάς, το σκιάχτρο του κυρ Θανάση στην κλημάτινα!
Κοίτα!
Από χθες έβαλε το πορτοκαλί κασκόλ του!

2 Σχολίασαν:

dim juanegro είπε...

με ένα πορτοκαλί κασκόλ
μπλεγμένο στον λαιμό να δίνει χρώμα
σφιγμένο τόσο που να επιτρέπονται ελεύθερα οι εκπνοές
όσο για τις εισπνοές
όταν θα πρωτοβρέξει
κι εκείνες θα μυρίζουν χώμα...

Καλημέρα...
Σε διάβασα και νόμισα πως έβρεξε και δρόσισε και φύσηξε σήμερα!

ΚουκουΒάγια είπε...

Κι εγώ γι' αυτό το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω!

Καλό απόγευμα...