31/1/10

"Ελλείψει θέματος..."


Χρώματα παντού στο μυαλό, χωρίς όνομα, αχρησιμοποίητα από αρχής κόσμου. Και μελωδίες ασύντακτες ακόμα, από νότες που χορεύουν ταγκό στα περβάζια της σοφίτας ή που έχουν εδώ και μέρες ξαπλώσει στο πόμολο της πόρτας του υπογείου και μουρμουρίζουν σκοπούς φάλτσους. Μια κούπα καφέ, φρέσκου με μυρωδιά αλλόκοτη που αχνίζει μπρος στο πρόσωπο και σου αφήνει υγρασία πυκνή μα διάφανη. Ένα κόκκινο κομπολόι από πέτρες ορυκτές, με υφή υγρού και σχήμα ακανόνιστο, να παίζει μόνο του μετρώντας ιδέες που ποτέ δεν σε επισκέφτηκαν. Ένα καρφί στον τοίχο που περιμένει μόνο του, καρφωμένο εδώ και χρόνια να θυμηθείς…κι εσύ κοιτάς και προσπαθείς… «Τι ήταν κρεμασμένο επάνω του?» Ένα τσιγάρο στο τασάκι απ’ τα Χριστούγεννα, να καίει και να καπνίζει με κόκκινη, πυρωμένη την άκρη του χωρίς να καίγεται, χωρίς να τελειώνει, μάταια παλεύει ένα μήνα να γεννήσει έστω και μια στάλα στάχτη. Κι ένα ξεφλουδισμένο πορτοκάλι σ’ ένα μπολ, στάζει το χυμό του από τον χειμώνα του ’76 μα κανείς δεν το ορέγεται. Στέκει μόνο, για λίγο ακόμα ζουμερό περιμένοντας κάποιον να το φιλήσει.

Είναι το πνίξιμο που νιώθεις όταν θέλεις να πεις τόσα πολλά αλλά δεν έχεις θέμα.

Και πόσο αβάστακτη είναι τελικά αυτή η αντίστροφη δυσκολία έκφρασης!





.




`

30/1/10

"ΗΤΑΝΕ ΑΕΡΑΣ" (η διασκευή)






`

22/1/10

ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ και Διασ-ΤΑΣΕΙΣ φιλοσοφικίζουσες.




Περνώντας τα χρόνια και μετρώντας λίγες δεκαετίες ανακαλύπτεις μια μέρα πως τα στάδια από τα οποία έχεις περάσει είναι αρκετά και ενδιαφέροντα ως προς την πλευρά της φιλοσοφικής τους τάσης, τουλάχιστον.
Τρεις δεκαετίες = τρεις βασικές φιλοσοφικές τάσεις.


Δεκαετία πρώτη. Από 1 έως 10 ετών.

Τάση ονόματι «Τελεολογία»
με μεγάλες δόσεις από «Ενσυναίσθηση» «Εμβίωση»)

Πρόκειται για την τάση όλων των πραγμάτων προς κάποιο σκοπό, θεώρηση της σκοπιμότητας.
Ως παιδιά «πρέπει» να κάνουμε όσα κάνουμε και δεν πρέπει να κάνουμε άλλα τόσα και περισσότερα. Τρώμε για να μεγαλώσουμε, κοιμόμαστε για να μεγαλώσουμε, ακούμε τους μεγάλους για να μεγαλώσουμε σωστά (!)…και πάει λέγοντας η ανιαρή αυτή καθημερινότητα την καθώς πρέπει ανάπτυξης.



Δεκαετία δεύτερη. Από 10 έως 20 ετών.

Τάση ονόματι «Φαινομεναλισμός»

Γνωσιοθεωρητική κατεύθυνση που περιορίζει τη θεωρητική γνώση στον κόσμο των φαινομένων- γνωρίζουμε τα πράγματα όπως μας φαίνονται και όχι όπως αυτά είναι πραγματικά. Ναι ναι…σαν αυτό που λέμε «ρεαλισμός» κι ας φαινόταν σε όλους πως αυτή τη δεκαετία ο νέος άνθρωπος έχει τα μυαλά πάνω από το κεφάλι. ΛΑΘΟΣ. Τα μυαλά είναι μέσα στο κεφάλι απλά το κεφάλι δεν ξέρει προς τα πού να γείρει.



Δεκαετία τρίτη. Από 20 έως 30 ετών.

Τάση ονόματι «Εμπειρισμός»

Θεωρία που δέχεται σαν μοναδική πηγή της γνώσης την εμπειρία, με προεκτάσεις στον «Εμπειριοκριτισμό», κριτική της εμπειρίας ή "φιλοσοφία της καθαρής εμπειρίας", που έχει σαν σκοπό να ξεκαθαρίσει τη γνώση από όλα τα μεταφυσικά και τα a priori συστατικά της και έτσι να αποκαταστήσει μια "καθαρή εμπειρία".
Χα! Αυτό που λένε:
δεν γνωρίζω τίποτα (αν δεν πειστώ μετά από χιλιάδες επιχειρήματα και άρνηση μέχρι τελικής πτώσης)
δεν φοβάμαι τίποτα (διότι ποτέ μου δεν είδα τον χάρο, ούτε το πνεύμα της πρώην ιδιοκτήτριας του διπλανού παλιού σπιτιού , ούτε τους πολέμους και τις μάχες γιατί πάνε τώρα αυτά… όλα είναι τρανές βλακείες)
και βεβαίως ΔΕΝ είμαι τελικά ελεύθερος γιατί απλά ΔΕΝ γουστάρω να είμαι ελεύθερος και κόφτε τα όλα αυτά τα περί ιδανικού της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Για την επόμενη δεκαετία μάλλον δεν υπάρχει βεβαιότητα από πλευράς μου για την ώρα. Φόβοι ναι, υπάρχουν, όπως και περιέργεια. Κι αν ετούτο εδώ το blog υπάρχει ώσπου να υπάρξει και η βεβαιότητα για την δεκαετία αυτή τότε ένα μόνο ελπίζω! Να μην χρειαστεί να μιλήσω για την τάση του «Ηδονισμού».
Σας παρακαλώ πολύ, δεν θα 'θελα…!!


Κούκου.







`