14/7/06

Βρήκα έναν Βάτραχο...τον φίλησα στο στόμα!



























Όλα μου άρεσαν κοντά σου τελικά,
το σπίτι σου ήταν ζάχαρη και καραμέλες.
Tην πόρτα μου ‘κλεισες μια νύχτα με βροχή
και με προσπέρασαν οι μάγισσες μ’ ομπρέλες.


Όλα μου άρεσαν κοντά σου τελικά,
το δηλητήριο στα μήλα κι οι κορδέλες.
Mα εσύ με έδιωξες μια νύχτα με βροχή
και με προσπέρασαν οι μάγισσες μ’ ομπρέλες.




Τέλειωσε κι αυτό το παραμύθι.
Τέλειωσε. Στο σιντριβάνι κλαίω.
Βρήκα ένα βάτραχο τον φίλησα στο στόμα
μα τη μορφή σου δεν έχει πάρει ακόμα






Παπαδόπουλος-Κριεζή-Αρλέτα
Παλιό...άφιερωμένο.

4 Σχολίασαν:

Αιολος είπε...

Ένα τραγουδακι για ποστ μετά από καιρό απουσίας...

Καλή σου μερα.

Shameless είπε...

ευκαιρια εψαχνα να σχολιασω το ‘‘δικο σου αερικο‘‘!το εχω στο ριπιτ για να το μαθω!θαθελα νακουσω κ αλλα δικα σου, εκτος από τους παραβατες και το μιλω για σενα. πολυ ταξιδιαρικο...πολυ.....ωρες ωρες ειλικρινα δεν ξερω τι λογια να χρησιμοποιησω για να εκφρασω το θαυυμασμό μου...μπορειςνα μου στειλεις τα λόγια για ευκολία;αλλιως με βλεπω να κανω οπως παλια,με χαρτι και μολυβι, με το pause ανα χειρας και θα τα γραψω!υπεροχο!

ΚουκουΒάγια είπε...

Έτσι είμαστε εμείς οι ονειροπόλοι!
Αερικά, νεράιδες, ξωτικά…και ξερό ψωμί!

Σε αυτό το link θα βρεις τους στίχους
http://koukouvagia.blogspot.com/2006/05/to.html

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τις όμορφες κουβέντες σου…

Ανώνυμος είπε...

Και απο μένα ένα μπράβο για το ''δικό σου αερικό''
Αν υπάρχουν και άλλα θα ήθελα να τα ακούσω.