Η Φαλτσαδούρα

Έχω μπλέξει κύριοι…
Και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.
Εχθές το βράδυ ήμουν πάλι μόνη μου, στο κλαδί μου, πίνοντας ουίσκι, ατενίζοντας τον ουρανό...που δεν ήταν καν έναστρος.
Ο καλός μου σύντροφος Μπούφος έχει αρχίσει κακές συναναστροφές.

-«Έχω κάτι φιλαράκια, δυο Γεράκια κι έναν Αετό. Γουστάρω μωρέ…είναι καλά να πηγαίνεις για κυνήγι με παρέα. Ε…πίνουμε και καμιά μπύρα στο ενδιάμεσο, λέμε και καμιά βλακεία...»

Ενθουσιασμένο τον είδα. "Θα μου έρχεται και ανανεωμένος" σκέφτηκα!
Ωστόσο, υπάρχει ένα τεράστιο θέμα!
Που πας καλέ μου?
Με τι φιλαράκια μπλέκεις?
Γεράκια κι Αετός είναι κυνηγόπουλα της μέρας!
Της μέρας λέμε!!!
Κι όχι νυχτοπούλια σαν και του λόγου σου!!!
Που πας εσύ και βραδυοξημερώνεσαι κυνηγώντας μέσα στη μέρα!
Ντάλα ήλιος!!!
Με κάτι ματάρες ΝΑ!!!

Εκεί που αρχίζω να γλαρώνω εγώ με την πρώτη ηλιαχτίδα, ο δικός μου κοπανιέται μαζί με το σέικερ, πίνει τη φραπεδιά του, βάζει και αποσμητικό και πάει….Και όταν επιστρέφει κατάκοπος από το κυνήγι, τα μπυρονια και τα φιλαράκια του, που να έχει διάθεση για «άλλα»…

Όπως καταλαβαίνεται, τα βράδια την πέφτει για ύπνο και κοινώς, δεν βλεπόμαστε πλέον παρά μόνο για λίγα λεπτά.
Όπως καταλαβαίνεται επίσης, περνώ τις νύχτες μου μονάχη, μπακούρο και εργένισσα και τις μέρες μου στο κρεβάτι, μπακούρο και εργένισσα επίσης!!!
Πως θα νοιώσω γυναίκα???
Εεεε???
Μάνα, πότε θα γίνω???
Εσύ πότε θα γίνεις πατέρας?
Που έχεις καταντήσει σαν σταφιδιασμένος λουόμενος του Αστέρα Βουλιαγμένης από τον τόσο ήλιο που έχεις φάει στη μάπα???
Το Κόπερτον ρεεεεεεε........


Ε…δεν θέλει και πολύ!!!
Χθες το βράδυ λοιπόν, από τη μια είχα τον Μπούφο να ροχαλίζει προκλητικά δίπλα μου κι από την άλλη είχα τα Κοκόρια!
Ναι!!
Αρχίζει ο πρώτος. «Υπομονή» λέω. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω την προσπάθεια αγνόησης, να σου και ο δεύτερος, ο τρίτος…

-Τι κακαρίζεις και λαλείς βρε καραγκιόζη με τέτοια φωνή!!!!!!!!!
-…
-Τι με κοιτάς??? Μας έχεις πάρει τ’ αυτιά και την καραμούζα σου πια!!!
-…
-Αι σιχτίρ ντε…έχουμε τα προβλήματά μας, έχουμε κι εσένα με την έπαρση που σε δέρνει και πρέπει να ακούμε τα ηλίθια Κι Κι Ρίκου σου…που ούτε γάιδαρος να γκάριζε βρεεεε…!!!!

(μετά από 1-2 λεπτά)

-Σε ‘μένα μιλάτε?
-Ναι σε ΣΑΣ μιλάω!!!
-Έχετε πρόβλημα κυρία μου?
-Τεράστιο πρόβλημα!!! Κι η γαιδουροφωνή σου με κάνει χειρότερα…άιντε πια…το έχεις παρακάνει με τη φαλτσαδούρα σου!!!
-Ε τώρα τι να σου πω μωρή…σαν γεροντοκόρη κάνεις!!! Δεν πας να βρεις κανέναν να σου τονώσει το ηθικό? Ε? Που τα βάζεις και με τους κόκορες τώρα? «Σοφή»…ε «Σοφή»!!! Το ‘να σου ξινίζει, τ’ άλλο σου βρωμάει, το παράλο σου φαλτσάρει… Α να χαθείς πιά!!! Μουρμούρω ε μουρμούρω!!!



…έμεινα κάγκελο…μου «την είπε» το Κοκόρι κι εγώ σαν την Κότα δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.
Καθότι είχε δίκιο Κύριοι!
Δεν μου έφταιγαν τα Κοκόρια και τα Κι Κι Ρίκου…
Ο ανόητος Μπούφος μου φταίει και η ανικανοποίητη νεότητα που κυλάει στην φλέβες μου!!!

Διαπίστωση:
Της κοντής ψωλής της φταιν' οι τρίχες
και τα έρμα τα Κοκόρια που...που τι να κάνουν!
Αυτό που ξέρουν κάνουν και δεν οφείλουν να το κάνουν και καλλιτεχνικά!
Όλα της φταίν' αυτή της κοντής...!
Όλα εκτός του μεταλαγμένου Μπούφου που ξαφνικά νομίζει πως είναι γλαρόνι των Κυκλάδων…



…την τύχη μου μέσα…

Καλημέρα σας.