Καλοκαιρινός καημός,
φθινοπώρου έγινε στάλα,
στης βροχής σου την ψιχάλα τελευταίος σου σταθμός.
Σαν φιγούρα σε χορό,
καλοκαιρινό μελτέμι.
ένα χαμόγελο που τρέμει στα δυο χείλη σου φορώ.
Μη φοβάσαι ομορφιά μου.
Κι αν πιο γρήγορα νυχτώσει
ίσως τρέξει και γλυτώσει λίγο απ’ του Αύγουστου το φως.
Κι όταν νιώσω πως μπορώ,
στων βλεφάρων σου το σχήμα
θα σου αφήσω ένα κύμα, να σε βγάλει στον αφρό.
Μη φοβάσαι ομορφιά μου.
Κι αν πιο γρήγορα νυχτώσει
Ίσως τρέξει και γλυτώσει λίγο απ’ του Αύγουστου το φως.
10/9/07
"Στων βλεφάρων σου το σχήμα"
Ξύπνησε ΚουκουΒάγια στις 9/10/2007 05:03:00 π.μ.Ετικέτες ΕΡΗΜΕΣ ΡΙΜΕΣ
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 Σχολίασαν:
Καλοκαιρινός καημός
Έγινε, δε ξέρω, ίσως κάποιου έρωτα ο μισεμός; Και να...μόλις τώρα...ένιωσα μια στάλα να καρφώνεται στα μαλλιά μου! Και τόσο προσεύχομουν για μια στάλα!
Και να που μ'ακουσες εσύ κι όχι ο Θεός των κεραυνών σοφή μου κοκουβάγια και μουσικοσυνθέτη Βάγια!
Να'σαι καλά...
Καλό φθινόπωρο.
Πάλι βρέχει :(
Καλό Φθινόπωρο και σε σενα ανθρακορύχε.
Εδω δεν βρέχει...μόνο τις νύχτες έχουμε ομίχλη αλλά ο ήλιος αντέχει και το πρωι την κάνει δροσιά για τα σπαρτά στα Τενάγη των Φιλίππων.
Κάποτε είχα καταπιαστεί κι εγώ με κάτι τρίστιχα. Έρωτας κι εκείνος. Θυμάμαι καθόμουν στο γραφείο και από την μπαλκονόπορτα κοιτούσα κάθε βράδυ τις σκιές στο απέναντι παράθυρο. 26 εκείνη, τότε, πιτσιρίκι εγώ με θράσος και αισθήματα αγνά. Τελικά το παράθυρο δεν το πέρασα ποτέ. Λογικό. Να είναι καλά εκεί που είναι, μονο αυτό σκέφτομαι.
Κι εσύ καλά να είσαι Βάγια. Οι μέρες είναι δύσκολες παρόλη τη βροχή που σβήνει.
Δημοσίευση σχολίου