Μια ντροπαλή σταγόνα

Μία σταγόνα ντροπαλή και κουρασμένη
άξαφνα έσταξε στου μέτωπου το πλάι.
Κύλησε κι έγειρε στη λάκα του κροτάφου.
Πάει…καταστάλαξε στους ρόζους των χειλιών σου.


Μ’ ένα φιλί λίγη απ΄ τη γεύση της μου δίνεις
κι αυτή μου φτάνει να ποτίσει όλα τα χρόνια,
αυτά που έλειπες και δίψαγε η αυγή μου
γιατί της έλειπε μια ντροπαλή σταγόνα.


`