26/7/09

Απομεινάρια

















Στο μπαρ της νιότης σου
ξανάρθες ήμερος,
γυμνός και μόνος σου

το «αχ» σου πίνοντας.

Ματιά ανήλιαγη,
καύτρα τρεμάμενη.
Στο απομεινάρι της
στάχτες του πάθους σου.

Τη θλίψη σου έσπειρες
σε μήτρα άγνωστη.
Πόνοι γεννήθηκαν,

κόρες που σφάζονται.

Ρυθμός στο πόδι σου
τραγούδι πένθιμο
και στο ποτήρι σου
υγρό που εκρήγνυται.

Τα χείλη ασάλευτα

και στο τασάκι σου
μνήμες να καίγονται
αγάπης που ‘σβησε.


`

0 Σχολίασαν: