25/4/10

"Σιωπηλός Μονόλογος"




«…θα μου δώσεις πίσω τα παιδικά μου χρόνια.

Να παρακολουθήσω το θαύμα μιας αυλαίας, να σηκώνεται στο πρόσωπό σου. Τις φωνές σε μια αίθουσα συναυλιών να σβήνουν καθώς θα υψώνεται η μπαγκέτα, την πρώτη φορά που θα δεις τη Θάλασσα!

Θα ξαναζωντανέψεις το θαύμα!

Αγριολούλουδα, βότσαλα υγρά, φιλιά που βάφουν και κολλάνε από βύσσινο γλυκό!

Επέλεξε με καμάρι την πίστη σου. Λάτρεψε τον δάσκαλο, τον προφήτη, τον άνθρωπο, τον Θεό σου! Δείξε σεβασμό στο πλάσμα που μοιράζεσαι μαζί του τον κόσμο σας. Είμαστε αδιάρρηκτα δεμένοι ο ένας με τον άλλον…να προσέχεις!

Να ξαφνιάζεσαι, να ενθουσιάζεσαι. Να βρεις τον τόπο σου. Και στα απέραντα μυστήρια του χρόνου και του χώρου, να αισθάνεσαι τα χέρια μου γύρω απ’ τους ώμους σου.

Μη φοβηθείς…»

Επίσημη σελίδα του βιβλίου "Για ένα σου χαμόγελο!"




`

6 Σχολίασαν:

kryos είπε...

Πολύ όμορφο Βάια μου .... και η φωνή σου του προσθέτει κι άλλο ... πολύ αισθαντική !!!

Ένα πολύ όμορφο βραδάκι να χουμε !!!

ΚουκουΒάγια είπε...

Καλό μου theorema,
υποκλίνομαι στο χειροκρότημα :-)


Αγαπητέ μου Kryos,
χαίρομαι πραγματικά που το βρήκες όμορφο. Σ' ευχαριστώ!

Καλό βράδυ, καλό ξημέρωμα :-)

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Χμ... και γι' αυτό και για το παρακάτω, έχω να πω πως πρέπει να καλλιεργήσεις περισσότερο αυτά τα πεζοποιηματοκείμενα. Μ' αρέσουν.

ΚουκουΒάγια είπε...

Χμ...εννοείς να καλλιεργήσω παραπάνω τα συγκεκριμένα ή να καλλιεργίσω παραπάνω τα πεζοποιηματοκείμενα ως είδος(πςς, τι λεξιπλάστης!)?

Παρακαλώ πολύ και στις δυο περιπτώσεις να δώσεις συντεταγμένες! Πως το εννοείς δηλαδή αυτό το "περισσότερο"?

Πέρασε καιρός ε?...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Ως είδος, ως είδος εννοώ...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Πού 'σαι 'συ; :)