Το δέντρο

Το δέντρο


Σ’ ένα χωράφι τρίπολο φύτεψα ένα δέντρο.
Στης Αμοργού ήταν τη γη, στου Απόλλωνα το κιόσκι.
Η Ουρανία έκανε το όργωμα το πρώτο.
Η Μελπομένη το ζυγό, το τρίτο η Τερψιχόρη.
Η Θάλεια το κανάκευε, του τραγουδούσ’ η Ευτέρπη
και με νερό η Πολύμνια του δρόσιζε τις ρίζες.

Ολημερίς το κένταγε με φύλλα η Καλλιόπη,
οληνυχτίς το στόλιζε η Ερατώ με άνθια.
Ένα πρωί εκίνησαν οι αδελφές να πάνε,
να κουβαλήσουν στις ποδιές νερά απ’το μαντείο.
Μα ένα αγέρι φύσηξε από αετού φτερούγα
κι ο ουρανός σκοτείνιασε και χάσανε το φως τους.

Τρομάξανε οι αδελφές κι έχυσαν τα νερά τους
και τα νερά κυλήσανε και πότισαν το χώμα
και απ’ το χώμα φύτρωσαν Σάτυροι αγριεμένοι
και δεκαπέντε Σιληνοί με σπάθες πυρωμένες.
Οι αδελφές τρεμάμενες με δάκρυα στα μάτια
τααερικά ικέτεψαν, κακό να μην τις έβρει.

Τους έταξαν για αντάλλαγμα τροφή να τους εδώσουν
,και δώρο τους εκάνανε του Απόλλωνα το δέντρο.
Τους τάισαν τα φύλλα του, τα τρυφερά κλωνάρια
και τους επότισαν δροσιά απ’ τον ανθών το νέκταρ.