To δικό μου αερικό
Μου είπες πως στα όνειρα οι νεράιδες περπατάνε
και πως σαν πιάσουν οι βροχές ραγίζουν και σκορπάνε.
Πως τις καρδιές αφήνουνε γυμνές κι ερημωμένες,
με παραθύρια σφαλιστά, πόρτες αμπαρωμένες.
Οι χαραυγές μου,παντρεύονται τις αντοχές μου και γίνονται πουλιά.
Τι ζήλεψες; Πες μου!
Περπάτησε στις προσευχές μου και πιες μια γουλιά.
Μα εσύ, δικό μου αερικό, ήρθες με μια σταγόνα
που δρόσισε τους κήπους μου και πότισε το χώμα.
Κι απ’ τη δροσιά σου ύφανα μεταξωτό μαντίλι
που έχει του αιγαίου χρώματα κι αλμύρα από κοχύλι.
29/5/06
To δικό μου αερικό
Ξύπνησε ΚουκουΒάγια στις 5/29/2006 12:33:00 π.μ.Ετικέτες ΕΡΗΜΕΣ ΡΙΜΕΣ
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 Σχολίασαν:
Ίσως να γίνω Αερικό.
Κάποιο μεσημέρι λαμπερό,
θα ξεσηκώσω
όσους όνειρα γεννάνε
και θα ποτίσω με νερό θανατερό
όλου του κόσμου τους κακούς
που κυβερνάνε.
Και ίσως να γίνω Αερικό,
γιατί δεν πρέπει Αγαπημένη
του κόσμου όλο το κακό
αγκάθι στην ψυχή να μένει.
Ίσως να γίνω Αερικό.
Κάποιο μεσημέρι καρτερώ,
να φαρμακώσω
όσους σ’ έχουν βασανίσει
και να ποτίσω με αθάνατο νερό
τους αδερφούς που ‘χουν
στον πόνο γονατίσει.
Ένα σκοπό νοσταλγικό
θα παίζει τότε μια ρομβία
και θα ‘χεις άσπρο νυφικό,
μα εγώ θα παντρευτώ τη βία
και ίσως να γίνω Αερικό.
Μεγάλη έκπληξη.
Να 'σαι καλά orfeus!
Τι πιο κολακευτικό από ένα "τέτοιο" σχόλιο!
Απλά...όμορφο...!
Δημοσίευση σχολίου