Μες στο βαγόνι

Μες στο βαγόνι


Μες στη μελαγχολική σιωπή του νου,
τα άδεια καθίσματα του βαγονιού κοιτάζω.
Ξέχασες και με έστησες στο ραντεβού,
νιώθω το τέλος και το δρόμο μου αλλάζω.

Κι όσα μου ‘δωσες
σ’ ένα φάκελο θα κλείσω.
Την ανάμνηση θα κρατάω μέσα μου σφιχτά.
Κι αν δεν άντεξες,
τα όνειρά μου δεν θa σβήσω.
Πάντα σ’ αγαπάω κι όπου πάω σ’ έχω συντροφιά.

Μια σου λέξη φεύγοντας με ακολουθεί,
μα πίσω δεν γυρνάω στο λέω κι ας λυπάμαι.
Την πληγή μου έκρυψα να μην τη βρει
αυτό το δίλημμα που ακόμα το φοβάμαι.