"ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ"..κι όμως με έπεισε και τράβα μετά να βρεις την άκρη!

ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ
Στίχοι: Βάγια Παπαποστόλου
Μουσική: Κωστής Μαραβέγιας

Δε με πείθουνε οι φίλοι σου και οι συναναστροφές σου.
Δε με πείθουν οι ιδέες και οι σχέσεις οι παλιές σου.
Δε με πείθει πια το όχι και το εύκολο το ναι σου.
Δε με πείθει η μιζέρια και οι μαύρες ενοχές σου.

Δε με πείθουνε οι λέξεις που διαλέγεις να μιλήσεις.
Δε με πείθει το σκοτάδι που διαλέγεις για να ζήσεις.
Δε με πείθουν οι αποφάσεις για όλα αυτά που θες να σβήσεις.
Δε με πείθουν οι βάσεις της ζωής που θες να χτίσεις.

Δε με πείθει η αγριάδα και το ύφος το σκληρό σου
κι αυθαίρετες δηλώσεις για ό,τι θεωρείς δικό σου.
Ούτε η κούραση που πάντα χαρακώνει το μυαλό σου
και σου κλέβει βήμα βήμα τη ζωντάνια απ’ το χορό σου.

Τα έχεις πάρει που λες στο κρανίο και ενώ θες να τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο, αποφασίζεις να βγάλεις την οργή σου «εντέχνως».


Παίρνεις λοιπόν ένα χαρτί κι αρχίζεις να γράφεις…να γράφεις… «ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ!!…ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ, ΑΚΟΥΣ? ΝΑ Μ’ ΑΦΉΣΕΙΣ!!»

Και το ένα και το άλλο και δεν συμμαζεύεται η κατάσταση.

Έχουν φουσκώσει τα μάγουλα και το «σιχτίρ» έχει ανέβει στο λαιμό και σε καρυδώνει!

Και όλα άκυρα τα βρίσκεις και έχεις μουλαρώσει εντελώς και δεν σηκώνεις κουβέντα!

Και ουφ πια, ΠΑΡΑΤΑΜΕ και γρήγορα!

Κάποια στιγμή μετά από ώρα κι αφού τα έχεις βγάλει όλα από μέσα σου και τα έχεις μοιραστεί με το χαρτί και το μολύβι σου και έχεις ξελαφρώσει με το γάντι (και σιγά τα αίματα δηλαδή), παίρνεις το χαρτί και το βάζεις στο συρτάρι.



Περνάει ένας χρόνος, περνάνε δύο.

Ώσπου το χαρτί βγαίνει από το συρτάρι και παει και κολλάει πάνω στο ακορντεόν του Κωστή Μαραβέγια και γίνεται τραγούδι στο δίσκο MARAVEYAS ILEGAL.

Και ανακαλύπτεις ξαφνικά πόσο πλάκα έχει η ζωή που σου σπάει τον τσαμπουκά και τα νεύρα ενίοτε.

Κι εκεί τελικά που ΜΕ ΕΠΕΙΣΕ και με το παραπάνω κι όλα είχαν ξεχαστεί και η ζωή κυλούσε πλέον αρμονικά και συντροφικά, πιάνει το «ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ» και παίζει σε ραδιόφωνα, συναυλίες…!

Και «ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ» και ξανά «ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙΣ».



Και είναι από τη μια να καμαρώνεις κι απ’ την άλλη να ψάχνεις να βρεις μούτρα να εξηγήσεις στον άλλον πως ήταν μια ατυχής στιγμή….που έγινε επιτυχία.



Και μετά ψάχνεις να βρεις λογική και ειρμό στη ζωή.
Αμ δε...
Το απόλυτα χάος!




`